Değerli bilim insanı Prof. Bahriye Üçok’un dinci şiddet örgütlerince şehit edilişinin yıldönümünde ve PKK şiddetinin süregittiği ortamda düşünce özgürlüğünün “şiddet söylemi” özgürlüğü olmadığının vurgulanması yaşamsal önemdedir!
Değerli bilim insanı Prof. Bahriye Üçok’un islamcı terör örgütlerince şehit edilişinin yıl dönümünde değerli bilim insanımızı ve PKK terör örgütünün canlarına kıymayı sürdürdüğü şehitlerimizi saygı ve rahmetle anarken, tüm bu terör örgütlerini ve saldırgan bağnazlıklarını lânetliyor ve “düşünce özgürlüğü”nün ne adına olursa olsun şiddet ögesi içeremeyeceğini vurgulamanın yaşamsal önemini belirtmek istiyorum:
“Düşünce özgürlüğü”, şiddet söylemini kapsamaz ve savunmaz. Çünkü, “kendi görüşünü (inancını, çıkarını, vb.) zor kullanarak elde etmeği” içeren bir söylem, herkesin herkese karşı düşman olması sonucuna götürür. Ortada devlet kalmaz, başıbozukluk (anarşi) olur.
Ayrıca “düşünce özgürlüğü”nün, yalnız konuşma ve yazmayla sınırlı olmadığı, dernek kurma, kitle iletişimi araçlarına kavuşma, en etkili silahtan daha etkili bir silah olan “para” gücü biriktirme özgürlüğünü de içerdiği gözönüne alırsak, şiddet ögesinden kesinlikle arınmış olmasının yaşamsal önem taşıdığı da açıktır.
Siyasal dinciliğin de, etnik bölücülüğün de en büyük destekçisi Batı sömürgeciliğidir! BOP, bunun en yakın tarihteki görünüşüdür!
A) Türkiye’de Osmanlının yıkılış döneminden başlayan siyasal islamcılık, Sait Halim Paşa - Rahip Frew - Sait Molla - Şeyh Nazım Kıbrısi - Said-i Nursi, Cemalettin Kaplan - Fethullah ve PARALELLERİ zincirinin gösterdiği gibi, hep ulusluk - demokrasi - laiklik düşmanlığı olmuş, başta İngiliz-Amerikan olmak üzere hep sömürgeci sanayi devletlerinin maşası olanlarca yürütülegelmiştir.
B) Etnik bölücülüğün de aynı nitelikte olduğunu, yine Kurtuluş Savaşımız sırasında, sömürgeci İngiltereye teslim olmuş halife-sultanın Güneydoğu bölgemize vali atadığı Ali Galip’in İngiliz işbirliğinde Kürt aşiret reisleriyle Türk ulusal bağımsızlık mücadelesini daha başında köreltme girişimlerinden biliyoruz.
Mustafa Kemal’in, daha 1919’da aldığı önlemlerle Kürt milletdaşlarımızın ulusal birlik içinde yerlerini almalarını sağladığını, Ali Galib’i ve İngiliz işbirlikçisi aşiret ağalarını kaçmak zorunda bıraktığını, tüm ulusumuza da “Bölücü kışkırtma başarısız kılındı ve Kürtler Türklerle birleşti!” müjdesini verdiğini biliyoruz.
Atatürk, dinciliğin ve etnik bölücülüğün bu sömürgeci kışkırtması niteliğini çok özlü biçimlerde sergilemiştir:
Dinci bölücülük konusundaki uyarısı:
“Yabancılar halifeliğe saldırmıyorlardı. Ama Türk ulusu saldırıdan kurtulamıyordu. Türk ulusuna daha kolay saldırabilmek için halifeliğin süregitmesini yeğliyorlardı.” (SÖYLEV)
Kürtçü bölücülük konusunda:
“Bugünkü Türk ulusu siyasal ve toplumsal kuruluşu içinde kendilerine Kürtlük düşüncesi, Çerkeslik düşüncesi, dahası Lazlık ya da Boşnaklık düşüncesi peopagandası yapılmak istenmiş yurttaş ve ulustaşlarımız vardır. Ama geçmişin baskı dönemlerinin ürünü olan bu yanlış adlandırmalar, birkaç düşman maşası gerici beyinsizden başka hiçbir ulus bireyi üzerinde üzüntüden başka bir etki yapamamıştır. Çünkü bu ulus bireyleri de genel Türk topluluğu gibi aynı ortak geçmişe, tarihe, ahlâka ve haklara sahip bulunuyorlar.” (YURTTAŞ İÇİN MEDENİ BİLGİLER, ADD Yay., Özleştiren, Ö. Ozankaya)
“Bütün Türkiye’yi mahvetmeden Güneydoğu Anadoluda özerk bir Kürdistan kurmak olanağı yoktur.” (1922, İzmit Basın Toplantısı, Atatürk’ün Söylev ve Demeçleri)
(Bknz., Ö. Ozankaya, Cumhuriyet Çınarı, Mustafa Kemal’i “Atatürk” Yapan Uygarlık Tasarımı, CEM Yay.; Toplumbilim, CEM Yay.)
