Bu da, “Monşer” dedikleri deneyimli diplomatların yerine diplomasi, lobicilik bilmeyen yandaşların büyükelçi atanmasından kaynakladığı bildik gerçeklik. Dahası yabancı dil bilmeyen bu sözde diplomatlar için aylığı 6 bin dolardan dilmaç görevlendirildi.
“İşgalci” derseniz, kapıları açma tehdidinde bulunuldu. İşgalci demeyen ülke kaldı mı? Ab ülkeleri bunun gerçekte iç politikaya yönelik söylem olarak gördüğünden pek ciddiye almadı. Sonuçta kapılar hala kapalı.
Ankara Saray’daki ve Soçi’deki anlaşmalarda Türkiye’nin karşısında masada kim oturuyordu? Abd ile rusya federasyonu (rf). Türkiye onlarla mı savaştı? Temizlenmesi öngörülenler doğrudan masada yoktu. Acaba “vekalet savaşı” denen şey bu mudur?
Abd, Suriye konusunda Türkiye’ye verdiği sözlerinin hangisini tuttu? Hiçbirini. Dost kazığı… Abd’nin önceliği pkk/pyd; rf’nun önceliği, Şam. Türkiye, hiçbirinin önceliği değil!
Sonuçta iktidar, Şam yönetiminin varlığını kabullendi. Türkiye, İsmet İnönü’nün deyimiyle aynı coğrafyada çıkar savaşı yürüten iki ayı ile yatağa girdirildi.
İç siyasete malzeme ya da iktidarın sürdürülmesi mi?
Akp il başkanları toplantısında, akp genel başkanı ve Sayın Cumhurbaşkanı, “İnşallah en kısa zamanda bu fetih müyesser olur” biçimindeki demeci, BPH’nin bir fetih olarak zaferle sonuçlanması istendiğine işaret etmektedir.
Kaldı ki, bu harekatı, 1974 Kıbrıs Harekatı’na benzetmesi de, bu yorumu güçlendirmektedir. “… milletimizin her, bir ferdini partimiz saflarına katılmaya davet ediyorum.” denerek BPH’nın iç politikaya yönelik olduğuna değgin ip ucuna da işaret ediyor.
BPH’da görevli bir askere “nereye gidiyorsunuz?” sorusuna, muhabire “İslam güneşinin olduğu her yere gidiyoruz.” Başka mubahirlerin başka askerlere aynı soruyu yönelttiklerinde, aynı yanıtı aldıkları basına yansıdı.
BPH öncesi ve sonrasında muhalefet sıraya getirildi, demokratik haklar sınırlandı. Millet İttifakı’nın dağıtılması için çalışıldı. Neden? Çünkü akp halk katında siyasal gücünü görece yitirmişti.
BPH, akp iktidarı üzerinde iç politikada olan baskılardan kurtulmaya ve kalıcılığını güvence altına almaya yönelik bir operasyon ve “Türkiye’yi bir parti devleti” haline getirdiği yönündeki eleştirilere güç kazandırdığı biçiminde değerlendirilmektedir.
Özünde akp iktidarı, kendi yarattığı Suriye sorunuyla uğraşır duruma sürüklendi. 2011’e dek sorun yoktu. Suriye, ortak bakanlar kurulu toplantısı düzenlenen tek ülkeydi.
Bu bağlamda şu soruya ne dersiniz? Türkiye ile akp’nin çıkarları birbiriyle uyumlu mudur? Türkiye kamuoyunun çoğunluğu, Erdoğan ile Esad’ın görüşmesinden yana.
Ulusal çıkar nedir, diye sormakta haklısınız. Türkiye’nin toprak bütünlüğünün güvencesi, Suriye’nin toprak bütünlüğünden geçiyor! Terör koridorunun önlenmesi, Şam yönetimini devirmeye çalışan her tür dış destekli terörün bitmesi, emperyalistlerin Suriye’den çıkması ve yiğit yoksul aile çocukları olan askerlerimizin şehit düşmemesidir. Ulusumuzun refahını, mutluluğunu en öne koyan ulusal politikaların hayata geçirilmesidir.
Sonuçta, Şam Emevi Camisi’nde namaz kılma düşünün suya düşmesi bir yana, 3,5 milyon Suriyeli göçmen ve işid (deaş) üstümüze kaldı.
Suriye’nin toprak bütünlüğü
Hem terör koridorunu engellemenin en ucuz ve en kolay yolu, hem Doğu Akdeniz gaz savaşında mevzi elde edebilme, hem de yeni durumlara hazırlıklı olmak için de Ankara’nın aracısız doğrudan Şam ile el sıkışıp siyasal anlaşması kaçınılmaz bir olgu olarak karşımızda duruyor. Son çözümlemede Esad karşıtlığı, vaşinkton ile pyd’ye önemli fırsatlar yarattı.
Çok olumlu bir görünüm göstermeyen ekonomi, bu operasyonla daha da çok maddi yük (200 milyar dolar dolayında) altına girdiği bildik başka bir olgu. Gelecek yazımda BHP bağlamında, ermeni sorununu irdeleyeceğiz.
Sevgiyle Atatürk ile kalınız!
