1960´ların başından günümüze uzanan, günümüzde süren nitelikli ve düzeyli bir yöre geçmişinden söz edeceksek eğer bunun adı Adana olur, salt nostalji de olmaz çünkü günümüzde de sürüp gelen bir sanatsal olay olarak değerlendirilebilir.
Bu sanatsal olayın adı da şimdilik müzik olur; yaklaşık üç çeyrek gibi bir süreci kapsar, kapsamanın yanı sıra mevcudiyetinin son nefesine yetişen adeta bir canlı organizma gibi dişini sürüyüp gelir bu günlere.
Çoğu bunu göremedi, bilmiyor, kuşkusuz ki bu bilmece gibi gizemli sözlerimiz karşısında da boş boş bakıyor öyle. Baksınlar bir şey demiyorum gariplerime, çünkü algılatmaya çalıştığımız konuda herhangi bir fikir sahibi değiller. Onlar şimdilik ?geldiler, gittiler, yediler, tükettiler?i hece duraklarıyla söyleyip dursunlar, birileri de onlara müzik diye yuttursun bu saçmalıkları.
Yani sonuçta, Adana bunu göremez, müziğini katleden Türkiye de bunu göremez. Müzik cinayetlerinin sürdüğü yaşamımızda hatta Fahri Işık beyin verdiği röportajda değindiği üzere müziğimizin iskeletini bozmayı sürdürenlerle el ele vererek hece duraklı sözde şarkılarını söylemeyi ihmal etmesinler!
Ne kadar kızıyorum ne kadar, ne kadar, ne kadar? Küreselleşme parodilerini oynayan emperyalizmin topla tüfekle giremediği yerlere sanatla, edebiyatla, müzikle pekâla giriyorlar adamlar. Hilelerini Truva atı gibi sokuyorlar yaşamlarımıza.
İşte, yüzyılların ötesini gören Türkiye Cumhuriyet´inin kurucusu eşsiz kahraman Mustafa Kemal Atatürk´ün dikkat ettiği, ulusunu uyardığı o söze yaklaşıyoruz: ?Sanatsız kalan bir milletin hayat damarlarından biri kopmuş demektir.?
İşte, alnında ışığı ilk duyanlardan biri olan Çukurova´nın değerli sanatçısı Fahri Işık gibi duyarlı, aydın sanatçılar da çırpınıp dursunlar!..
Fahri Işık, halkın sanat ve eğlence merkezinin radyo - çay bahçesi - sinema üçgeninde oluştuğu o sanatın altın yıllarından gelme insanlar. Daha sayısız insan var böyle gümbür gümbür Adana´dan yakmışlar ateşi, Çukurova müzik tütüyor; Adana Radyosu´yla, Emirgan-Kervan-Ulus´uyla duygular ayaklanıyor. Şarkılar, türküler, şimdi mumla aranan onlarca özgün besteler Çukurova´dan milyonların diline düşüyor. Bir o günler, bir de bu günler; koskoca bir boşluğa düşüyor insan; gerileyip, gerileyip düşüyor. Ve üstelik Fahri Işık örneği eserlerini dillere düşürme yeteneğini gösteren, altın plaklar kazanan heykeli dikilecek sanatçılar ne yazık ki şimdi artık yok, yok, yookkk? Ne var?... ?geldiler, gittiler, yediler, tükettiler?. Vallahi tükettiler?
