Şiddetle değil hararetle kınıyorum. Ben de diyorum ki terör nasıl ki toplumların her türlü sağlığı için tehditse savaşlar da birer tehdittir. Cümlenin bütün sorumluluğunu alıyorum. Psikolojik, akli ve fiziksel zararlar görülür. Keşke bir arkadaşımın daha önce söylemiş olduğu gibi tek bir bayrak altında olsa tüm toplumlar. Beyaz, bembeyaz, her rengi barındıran beyaz bir bayrak olsa.
Biz bu bayrağa Dünya Bayrağı desek. Böylelikle savaşlar, terör olmayacak ve ırk ayrımı yapılmayacak. Keşke tek din olsa keşke tek renk olsa.. Farklılık maalesef ayrımcılığa neden oluyor. İnsanların birbirlerini dışlamasına , ötekileştirmesine, başkalaştırmasına neden oluyor.
Kelimelerden korkar olduk. Konuşurken akıcı değil duraksayarak, önceden çalışarak, yasaklayarak, tedirgin olarak konuşur ve yazar olduk. Ben korkmuyorum ve korkutmuyorum. Savaşmayın sevışin yani karşılıklı birbirimize sevgi gösterelim diyorum.
Uzlaşmak ve arayı bulmak varken savaşmak veya savaşı tetiklemek niye?
Barış ve savaş birarada tezatlık bu. Barışa ulaşmak için illa savaşmak zorunda mıyız? Esas savaş kendi içimizde. Kendimizle barışmadığımız sürece maalesef ayrımcılık ve savaş ve de terör devam edecek. Bu bir felaket tellalcılığı ďeğil. Savaşmadan barışabilmeye bir davetiyedir.
Gerçek güç savaşta kazanılan zaferde değil gerçek sevgiyi hissedebilmekte ve hissettirebilmektir. Sağlık çalışanlarına sadece o hizmetten faydalananlar değil maalesef devlet mantığı şiddet uyguluyor. Devlet mantığı şiddet uygularsa hizmetten faydalananların bunu örnek almamasını bekleyebilir miyiz? Önce devlet mantığı düzeltilmeli, örnek olunmalı sonra zaten hizmet alanlar hadlerini bileceklerdir.
Haydi devlet “büyükleri” bırakın sağı solu cumhuru ve milleti birarada bulunun ve topluma örnek olun. Ne demişler balık baştan kokar! Başı kokutmazsak toplum da kokmayacaktır.
Saygıyla ve sevgiyle kalın. Kendinize iyi davranın!
