Babalar,
Dokuz aylık bir heyecanın, telaşlı bekleyenleridirler.
Yepyeni bir yaşamın, acemi kucaklayanıdırlar.
Biraz ürkek, biraz çekingen, omuzlarına konan babalık madalyasının, mutlu taşıyanıdırlar.
Uykusuz gecelerin ortağı, melek gülüşlerin canlı tanığıdırlar.
Ağızlardan çıkan ilk iki hecedir; ba-ba, onlar, bu kelimenin anlamının, hep hatırlayanıdırlar.
Hayat boyu sürecek bir öykünün, daimi kahramanıdırlar.
Gönüllerin yarısı, yuvaların çatısı, ömürlerin çınarıdırlar.
Güven duygusunun kaynağı, huzurla bırakılan başların dayanağı, yaslanan sırtların dağlarıdırlar.
Bir kitabın sayfaları arasındaki uyku, masallardan çıkıp gelen büyü gibidirler.
Korkulu düşlerden uyandıran, sımsıkı, sevgiyle sarılan gecelerin sahibidirler.
Perdelerin arasından sızan ışığın, günü karşılayan umudun uyanışlarıdırlar.
Çocukluk, gençlik anılarının buğusu,
Göğe uzanan uçurtmaların, kâğıttan kayıkların, bisiklette savrulan saçların, topa vurulan adımların rüzgârıdırlar.
Uzaktaymış sanılsalar da daima en yakınlarda karşılaşılandırlar.
Verilmiş sözlerin, tutulmuş ellerin, okşanmış gönüllerin koruyucusudurlar.
Her zorluğun katlananları, sorumlulukların yılmayanları, yorgun akşamların fedakârlıklarıdırlar.
Yüreklerinde tüten cümlelerin, gözlerinde biriken yaşların, ağız dolusu gülüşlerin saklayanıdırlar.
Araya giren zamanla, büyüdüklerini kabul etmeseler de en deli akan çağların, görünmez savunucusudurlar.
Kızlarının ilk dansı, ilk sevdalarıdırlar, oğullarınınsa ilk arkadaşı, dert paylaşanıdırlar.
Bazen eksik kelimelerin bazen de gizlenen gerçeklerin tarafları olsalar da aslında hep doğrunun yandaşıdırlar.
Yılların, yolların bekleyenleri, kavuşmalarınsa sessiz sevinenleridirler.
Yazılmayan mektupların, okunmayan şiirlerin, mahur bestelerin özlemidirler.
Yokluklarıyla eksilten, bir yanımızda sızı, varlıklarıyla gönendiren, yaşama arzusudurlar.
Her nerede olurlarsa olsunlar,
Babalar, evlatlarının sonsuz gururudurlar.
