"İlk sözcükle başlamalı”; “Özlemin Kıyısında”, “Şiire Övgü” ve “Günışığı” adlı bölümlerden oluşan şiir kitabıyla “Başka bir zaman diliminde doğmalıyım/…”(s.15) hükmüyle yola çıkarken, “Geleceğe Özlem” arayışını yaşam bilincinin deliksiz cebine koyan Berrin Taş’ın, toplumcu, çoğulcu ve insancıl duyarlılık adına kolaçan ettiği gelecek özlemi de, umutla içindeki yerini korur…
Tabii bu arayışı boşa değildir onun… Alnında ışığı duyan her yazın eri gibi o da yaşama muhalifliğini koyar orta yere… korkusuzlu sevgi ve sevişmeye bir ana gibi eleştirel biçimde irdeler.
“…/korkuyu beyninde bir suç gibi taşıyan/anaların doğurduğu bebeleri çöplere bırakmadığı/…/kadını katletmeyi aklına bile getirmeyen erkeğin/insan adına töreleri konuşturmadığı bir zaman diliminde/” (s.15) buluşmadır onun hedeflediği işte onun için “bir başka yüzyıla…” diker gözlerini… O yüzyılda doğmazlığın keşkeliğine bırakır duygularını. “…/biçimsiz çirkin bu çağın ömrüne çökmüş ağırlığından/..” (s.16) umutlarıyla kurtulmak ister.
unutma sen özlemin çocuğusun
fırtınalarda doğdun
fırtınalarda öleceksin (s.18)
Anlam kırılmalarıyla lirizm kozasını ören dizeler “gecikmiş sözcüklerle…/…/sabaha seslenmemiş çığlıkların ağrısını” (s.23) “…düşmüyor yakamdan” deyimselliğine bağlanmış hâliyle duyumsatan “Cumhuriyet Kızı”na; “…sabahın kirletilmesi” vurgusuyla, çiçeksi naiflikle arka çıkmamak olası mı?..
…
anlat bana yaban çiçeği
yağmurun söylediği nedir
susuzluktan bitkin düşmüş yolcuya. (s.22)
Taş sözcüğü de yanılsama oluşturmasın... Onurlu anlamda, yine deyimsel, taşın suyu olur da “taze açmış erik ağacı”nın, “kaysı tadında sabahlara“(s.16) el eden o umutlarıyla ”…/bir kuytuda avuntu bekleyen hırpanmışlık”/…”ların (s.16), “…/sessizliğin ezgisinde hırpalanmış bakışları”n (s.25) naifsi hüznü olduğu söylenemez mi?
Seyrini, değişimini izlediğim dost kalemlerden biri de Berrin Taş… Yanından gürül gürül akan canlı, çoğul yaşama duyarsız kaldığı da söylenemez. Çağcıllığın bu koşutta nelere tanık olduğu görülür. ”…/”sevmenin günah…”, “…/korkunun beyinde bir suç gibi taşınmadığı/anaların doğurduğu bebeleri çöplere bırakmadığı/…sevişmekten korkmadığı,…”kadının katledilmediği, “…/insan adına törelerin konuşmadığı/…/bir zaman dilimine/…” özlemi taşınır. (s.15)
Kuşkusuz ki, daha önce de şiir kitabıyla özdeştiği tinselliğini bir kez daha belki bu yüzden kendine tembih eder:
unutma sen özlemin çocuğusun
fırtınalarda doğdun
fırtınalarda öleceksin. (s.18)
İzleyip geldiğimiz gibi yer yer şiirlerinin devingenlik noktasını lirizm adına elastiki bir anlam kırılması özelliği taşıyan imgelemlerle de kuran Berrin Taş; “Düşlerimin çağrısı mıydı/ıssız kayalarda dinlenen coşkuda”(s.21), “yanı başında sabahı bekleyen mavi bir özlemle” şiire güzel girilen bir imgesellik kurduğu görülür.
…
bekler suların çağlayan taşkınlığının gölgesinde
dalgaların taşıdığı sevinçlerin yorgun uyanışlarını yeni güne
…(s.21)
Soyutla somut arasındaki yaşamsal dokumalarını sürdüren Taş; “dilin avutan bilgeliği” (s.30), ”kaçgun yılları” (s.32) ”yalnızlığın kör bir kuyusunda”(s.32), demlenen insancıl olgulardır.
Berrin Taş’ın poetik çizgisindeki yaşam çizgisiyle bir koşutluk taşır… ”ileri demokrasiyi” (s.24) “Van’da” arayan ozan “yoksulluğun hangi örtünün altında kıvrandığına da “göz atar. ”…/çağının lekeli güneşinden devşirilmiş dizeleri/…” (s.57), “günün yırtılmış sevincinden çoğaltılmış” (s.57) şiirsel izler taşıyan dizelerde duyarlılığın eleştirel yansımasındaki karşı konumu belirlerken de kısa ve öz konuşur:
”…/boş bir kâğıt ne anlatır/benim gibi sabahın aynasına oturmuş birine” (s.57)
*(Akşam Yalnızlığı/Şiir/İnsancıl Yayınları/Kasım 2014/64 sayfa)
*(İnsancıl Dergisi/Sayı:327/Ekim 2017/64 sayfa)
