Bir gün, akşamüzeri yazıhanenin önüne bir kamyon geldi. İçinde bizim Adil Ağa vardı. Kapıyı açtım. Bir kaç tane adam kamyonun içindekileri yazıhaneye indirdiler. Paket paket yapılmış iplik bobinlerdi. Tamamı indikten sonra Adil Ağa elime bir kâğıt ve kalem verdi.
?Bunların üzerine 71/1 yazacaksın.?dedi.
Bobinlerin üzerinde ise 21/1 yazıyordu. Patronun söylediklerini kâğıtlara yazdım. Ben yazdım, onlar söküp yapıştırdılar. Gece yarılarına kadar bu iş devam etti. Hepsi bittikten sonra kamyonu çağırdılar. O bobinleri tekrar kamyona yüklediler ve gönderdiler.
Sonradan öğrendim ki bu bobinleri Karşıyaka´da Akdeniz İplik Fabrikasından satın alıyorlar, üzerindeki numaraları değiştiriyorlar, İstanbul´a gönderiyorlardı. Söktükleri 21/1 bobinlerle, kendilerinin yapıştırdıkları 71/1 bobinler arasında fiyat ve kalite farkı varmış. Biri çürük diğeri sağlammış. Birinin fiyatı 2,5 lira diğeri 7,5 liraymış. Bunlar kötü bobinleri iyi bobin diye İstanbul´a satarlarmış. Her kamyonda da büyük paralar kazanırlarmış.
Ben bunu çok sonraları öğrendim. Adil Ağa her hafta en az iki üç kamyon İstanbul´a mal gönderiyor, yüz binlerce para kazanıyordu. Kazandıkları bu paralarla oğullarını İngiltere´ de okutuyor, fabrika üzerine fabrika alıyorlardı.
Kasımda girdiğim işe Mart ayına kadar devam ettim. Aldığım parayla hem dershaneye gidiyor, hem de rahat rahat geçiniyordum. Ne olduysa bilmiyorum, Adil Ağa benden şüphelenmeye başladı. Her yaptığım işte bir kusur buluyor, sertçe eleştiriyordu. Daha sonra büyük oğlu Tahsin geldi. O da beni fazla sevmezdi.
Her ikisi de bir şeylerden şüphelendiler ama ne olduğunu söylemediler. Bir gün Adil Ağa beni çağırdı.
?Yanına birini getireceğim.?dedi.? 15 gün içinde ona yaptıklarını öğreteceksin. Ondan sonra seni çıkarıyorum, kendine iş ara.?
Adil Ağa´nın davranışlarını sevmiyordum ama onun verdiği maaşa göre kendime bir plan yapmıştım. Dershaneye para ödüyordum. Yeni ev tutmuştum ve derslerin en yoğun olduğu bir zamandı. Adil Ağa´ya;
?Yapmayın bunu.?dedim.?Eğer beni çıkarırsanız dershaneye gidemem. Gidemeyince Üniversiteyi kazanamam. Benim geleceğimi etkilersiniz.?
Bütün bunların onun için hiç önemi yoktu. Beni değiştirmeye bir kere kafaya koymuşu. Bulduğu adam da bir ayakkabı mağazasında çalışan tezgâhtardı. Ve de hemşerisiydi. Bence hırsızlıklarına ortak edecek adam arıyorlardı.
Çıkmamak için bayağı gayret gösterdim ama bir faydası yoktu. Bir ara yaptıkları pis işi şikâyet etmeyi düşündüm. Fakat şikâyet edecek bir makam bulamadım ve beni dinlemezlerdi. Devamlı yanlarına gelen bir adam vardı. Durumu ona anlattım.
?Devreye gir.?dedim.?Bir ay daha çalışayım.?
O da bana acıdı beş yüz lira para verdi.
Yapacak bir şey yoktu. O aydan sonra dershane taksitini ödeyemedim. Utancımdan dershaneye de gidemedim. Kendi kendime çalıştım ama o günün şartlarında dört yüz küsur puan aldım. Karadeniz Teknik Üniversitesi Kimya bölümünü kazandım. Oraya gidecek, kayıt yaptıracak param yoktu. Ve çareyi askere gitmekte buldum.
Yıllar sonra bir gazetede Adil Ağa´nın oğlunun resmini gördüm. Adana da bir Spor kulübünün başkanı olmuştu. Bayağıda etkiliydi. O günleri bir daha gözümün önüne getirdim. Akdeniz Fabrikası kapanmış ama onlar birkaç fabrika sahibi olmuşlardı. Bana göre normal yoldan zengin olmak imkânsızdı. Ve ben Ağaları sevmiyordum. Bu içime yerleşmiş bir düşünceydi.
