2006 veya 2007 yılı olmalı. Ben, Ayşe PALO, Ahmet AKMANLAR, Şafak EVREN ve Hilal BAYKAL birlikte Afyon´a gittik. Afyon´dan Şuhut ilçesine geçip Büyük Taarruz başlamadan önce Mustafa Kemal ATATÜRK´ün gecelediği Hacı Veli Konağ´nı gördük. Konağın sağ tarafındaki küçük evde İsmet İNÖNÜ kalmış.
İsmail isminde yaşlı bir amca ile tanıştık. O da babasından duyduklarını anlattı. M. Kemal Paşa´nın kaldığı oda İsmet Paşa´nın kaldığı evin odasıyla karşı karşıyaymış! Gece boyu uzun bir sopayla birbirlerininpencerelerine burarak konuşmuşlar. Ara sıra yatıp yine birbirlerinin camına vurup konuşmaya devam etmişler. Yalnızca kendilerinin duyacağı bir sesle.
***
ADD´den arkadaşım Ayşe PALO benden önce Kocatepe´ye gittiği için geceleyin Ağustos ayı olmasına rağmen çok soğuk olduğunu anlatmış. Ben de diğer arkadaşlara söylemiştim. Ahmet AKMANLAR meğerse hazırlıksız gelmiş. Ben dahil diğerleri sıkı sıkı giyinmişiz! Normal büyüklükteki bayrağım da yanımdaydı. Şuhut stadyumunun çimlerinde şenlik yapılıyordu. Bayrağımı sallıyorum, neşeme diyecek yok! Küçük bir çocuk geldi, bayrağı benden istedi. Bir müddet bayrak elimizde, stadyumun çimleri üzerinde koşuşturduk! Ailesi çocukla benim fotoğrafımı çekti. Daha sonra çocuk annesinin kucağında mışıl mışıl uyudu. Şuhut Belediyesi´nin tahsis ettiği otobüslerle Gazi Çeşmesi´nin bulunduğu yoldan Kocatepe´nin eteklerine kadar gittik. Görevliler otobüslerin tepeye çıkmasına izin vermedi! Kocatepe´ye çıkan yol kıvrım kıvrım. Ahmet AKMANLAR ile Şafak EVREN önümüzden yürüyüp kafilenin en önüne geçtiler. Her ikisi de çok iyi yürüyorlar. Ben ve Hilal hastayız. 15 ? 20 metre yürüyüp 8 ? 10 dakika dinleniyoruz. Sonunda Kocatepe´ye biz de çıktık. Tepeye bir seyyar platform kurulmuştu. Boyları en az 1.90 olan Mehmetçikler; Orta Asya´dan günümüze asker kıyafetleriyle bir gösteri yaptılar. Gösteri tam bir şenlik havasına dönüştü.
Üşüdüğüm için bayrağımı hemen önümde olan masanın üstündeki malzemelerin arasına yerleştirip ellerimi montumun cebine koydum.
Biraz sonra ünlü piyanist Fahir ATAKOĞLU platformun üzerindeki piyanoda resitale başladı. TV kameraları yeniden çalışmaya başladı. ATAKOĞLU´na çok uzak değildim. Yanına yaklaşıp ?Ah bir ataş ver, cigaramı yakayım.? türküsünü çalmanız mümkün mü? dedim. Başıyla olur işareti yaptı. Biraz sonra enstrümantal olarak türküyü çalmaya başladı. Bu türküyü istediğime bin pişman oldum, çünkü Naboland isimli yük gemisinin çarparak batırdığı Dumlupınar denizaltısında şehit düşen gemicilerimiz icin yakilmis bir Ege türküsüydü...
Fahir ATAKOĞLU resital veriyor, hiç kimse konuşmuyor. Ve büyük bir saygıyla izliyorlardı. Aklıma şöyle bir mizansen geldi: Bayrağımı alıp piyanonun köşesine hafifçe çökerek, bayrağı gecenin esintisinde dalgalandıracaktım! Fakat olmadı. Bayrağımın sapı görünüyordu. Bayrağı sopaya çok güzel bağlamıştım. Ev oklavasından birazca uzundu. Sopayı çektim, bayrağım yok! Hilal´e dönerek ?Bayrağımı çalmışlar.? dedim. Hilal ?Yok, çalmadılar. Şafak bayrağı Ahmet Bey´in sırtına koydu. Çünkü Ahmet Bey çok üşüyordu.? dedi.
Sabaha kadar şenlik devam etti. Aşağı inmeden önce Kocatepe´nin Afyon´a bakan yönünde Kuvay-i Milliye Destanı´ndan bir bölüm okudum. ?Sarışın bir kurda benziyordu, mavi gözleri çakmak çakmaktı. Bıraksalar ince uzun bacakları üzerinde yaylanarak Kocatepe´den Afyon Ovası´na atlayacaktı.?.
Aşağı düzlüğe indiğimizde, seyyar arabalarda çay, kahve satanlarla birlikte Mehmetçikler kendi elleriyle pişirdikleri mercimek çorbasıyla, küçük ekmekler ikram ettiler. İsteyene istediği kadar verdiler!
Abartısız hayatımda içtiğim en güzel mercimek çorbasıydı. Kağıt bardaklarda ikram ediliyordu.
Sağlıcakla kalın.
Zekai BULUÇ
