Türkiye ne yazık ki yıllardır olduğu gibi bu sene de 1 Eylül Dünya Barış Günü’ne silahların gölgesinde, savaşçı, çatışmacı dilin tahakkümü altında giriyor. İktidar her geçen gün çatışmacı, militarist dilini daha da sertleştirirken, gerek içeride gerekse bölgede barışı dillendirenlerin sesini kesmeye çalışıyor.

Başta Kürt sorunu olmak üzere, Türkiye’nin ayağına dolanan ve barışçıl politikalarla çözümü mümkün olan tüm sorunları iktidarına tehdit olarak gören AKP iktidarı, yeni savaş politikalarını devreye sokuyor. Silahlanmaya ayrılan bütçe iç ve dış barışa harcansa, Türkiye şu an içinde bulunduğu ekonomik, siyasal ve toplumsal sorunların içinden çıkabilir.

Şu an Türkiye’nin içinde bulunduğu çıkmazı yaracak tek yol yurtta ve bölgede barış yoludur. Fakat AKP iktidarı bu yolu tercih ettiği anda, zaten sarsılmakta olan iktidarının sonlanacağını, militarizmin kendisini ayakta tutan yegâne yol olduğunu düşünüyor. Oysa militarizmle, çatışmayla, silahlanmayla ayakta tutulmaya çalışılan bu iktidarın yarattığı bedeli tüm vatandaşlarımız ağır bedellerle ödüyor.

AKP iktidarının yarattığı otoriter sistemin bedeli demokrasiden uzaklaşılmasıyla, temel insan haklarının sistematik olarak ayaklar altına alınmasıyla, ekonominin çökmesiyle sonuçlanmıştır. Gerek içeride gerekse başta Suriye olmak üzere tüm bölgede yürütülen savaşçı politika iflas etmiştir. Yurttaşlarımızın güven ve mutluluğu için önümüzdeki tek seçenek, mevcut savaşçı politikalardan vazgeçilerek barış diline ve politikasına dönülmesidir. Toplumun temel beklentisi de bu yöndedir.

Savaş azınlığın politikası, barış ise çoğunluğun talebidir.

Barış için, çatışmasızlık için mücadele yürüten, ses çıkaran, Türkiye’nin demokratik bir sisteme kavuşması için emek harcayan herkes bu bilinçle ve güvenle hareket etmelidir.

1 Eylül Dünya Barış Günü yurtta ve bölgede sulhun, barışın, dostluğun egemen olduğu bir gelecek umudunu tazelemeye vesile olmalıdır.

Savaşa hayır,  barış hemen şimdi!

 (Öİ)