Bugün 5. sayfamızda yer alan ve Cumhuriyet tarihimizin başlangıç adımlarının atıldığı saatlerde Büyük Önder Mustafa Kemal Atatürk´ün başbakanlığa atadığı İsmet İnönü´ye yazdığı mektuptaki çok çarpıcı değerlendirmeler arasında şu satırlar önemle öne çıkıyor:
?Cumhuriyete uygun bir anayasaya gerek var. Bu zor durumdan nasıl çıkabileceğini gösteren ne bir örnek var önümüzde, ne de bir deney. Ama yılmamak, ucuz, geçici çarelerle yetinmemek, halkı kurtarmak için sorunları çözmek, kalkınmak, ilerlemek, milli egemenliğe dayalı, uygar ve özgür bir toplum oluşturmak, yüzyılımızın düzeyine yetişmek, kısacası çağdaşlaşmak, bu büyük ideali tam olarak başarmak zorundayız.?
Buradaki ?Cumhuriyete uygun bir anayasaya gerek var? hedefi bugün dahi özenle dikkate alınması gereken bir direktif.
1923´ten son yıllara gelinceye kadar Anayasa´mızın sağlıklı gelişim göstermesi açısından harcadığımız inişli çıkışlı çabalarda hep ?ucuz, geçici çarelerle yetinmemek, halkı kurtarmak için sorunları çözmek, kalkınmak, ilerlemek, milli egemenliğe dayalı, uygar ve özgür bir toplum oluşturmak? kaygısı ön plana çıkmıştır. Özellikle de Yürütmeyi denetleyen Yargı ve Yasama erklerinin hep ulusal ve kamusal çıkarlar adına güçlü kalmasına özen gösterilmiştir.
Başarısızlıkla sonuçlanan dönemlere rağmen ?parlamenter demokrasi´ye halkın güvenini kazandıracak yaklaşımlar sonuç vermiş, Cumhuriyet rejiminin bekası sağlanmıştır.
Ancak AKP iktidarının yakın tarihimizde örneği görülmemiş biçimde, temelde Cumhuriyet´in kendisi olmak üzere Anayasa´daki tüm çağdaşlaşma uygulama ve güvencelerini ortadan kaldırma yolundaki savaşımları sonucu artık ortada siyasal hak ve özgürlükler bağlamında ?Cumhuriyete uygun bir anayasa?dan söz etme olanağı kalmamış gibidir.
Evet, ortada ?Anayasa metni? vardır ama fiiliyatta geçersizdir. Yargı siyasallaşmış, kişiselleşmiş korkuların savunucusu haline getirilmiş; Yasama ise sadece parmak sayısına dayalı bir organ konumuna indirilmiştir.
Önümüzdeki günlerde daha da karanlık bir ortama girileceği yolundaki kaygılar giderek artmaktadır. Cumhuriyet´e uygun bir anayasanın kesinlikle kabul edemeyeceği ?başkanlık sistemi? heyulası, kişisel dikta rejimine dönüşmüştür. Ortada Anayasa´ya baştan sonra aykırı bir fiili durum vardır. Kamu kurum ve kuruluşları, yasama, anayasal yetkileri hiçe sayılmış yasama ve yürütme organları bu ?oldu bitti? sistemin direktif ve yönlendirmelerinin tutsağı durumundadır.
Bu koşullar altında kabul etmeliyiz ki 92. Yılında Cumhuriyet Rejimi adeta kilit altına alınmış, en can alıcı yerinden zincire vurulmuştur. Bu nedenle 1 Kasım´da sandığa gidildiğinde bu kilidi açıp açmamak, zincirleri kırıp kırmamak bir ölçüde ?milli egemenliğe dayalı, uygar ve özgür bir toplumu? oluşturup oluşturamadığını ortaya koyacak halkımızıniradesine bağlı bulunmaktadır.
Cumhuriyet Rejimini tutsaklığa mahkum eden kilit kırılmalı, Cumhuriyet´in temelde çok özel bir özgürlükler sistemi olduğu, tahakküm ve dayatmaların, kişisel/zümresel baskıların, korkuların ve zulmün bu sistemde yer alamayacağı tarih önünde kanıtlanmalıdır. İşte o zaman Büyük Önder Atatürk´e yeniden yarattığı bu ülke için taşıdığımız yükümlülüğe uygun hareket etmiş olacağız.
YENİ ADANA
